‘Ik wou dat ik kon toveren. Dan toverde ik mijn broer normaal’.
Ik ben in gesprek met een brus over wat zij graag zou willen. Ze heeft een toverstaf in haar hand en ik heb haar net gevraagd wat ze zou willen als alles mogelijk is.
Als alles mogelijk zou zijn dan toverde zij haar broer normaal.
‘Een normale broer, wat doet een normale broer?’
‘Een normale broer wil ook uitstapjes doen. Die vindt het ook leuk om dingen samen te doen. Dan kunnen we ergens naar toe gaan en leuke dingen doen’.
Een brus wil zijn ouders niet nog meer zwaarte geven.
Dat is waar deze brus tegenaan loopt. Zij wil ergens naar toe gaan zonder dat er paniek uitbreekt, dat het gewoon makkelijker gaat. Dat er geen rekening gehouden hoeft te worden met wat haar broer wel of niet aankan. Net als bij iedereen.
En zo praten we nog even door over wat een normale broer doet. Fantaseren over iets wat er niet is maar wel graag gehoord wil worden.
Praten over je broer of zus met een beperking met je ouders kan voor brussen moeilijk zijn. Een brus wil zijn ouders niet nog meer zwaarte geven. Een brus kan zich schamen over wat hij of zij wenst en zal dit niet snel uiten aan ouders.
Voor jonge brussen, brussen tussen de 8 en 12 jaar, bestaat er nog weinig begeleiding. Dit is ook de leeftijdsgroep waar er nog niet veel problemen worden ervaren. Wel is dit de leeftijdsgroep waarin de brus zich meer en meer bewust wordt van de verschillen tussen hun eigen gezin en dat van vriendjes en vriendinnetjes.
De reactie van vriendjes die thuis komen spelen op hun broer of zus met een beperking wordt zichtbaarder. De situatie bij vriendjes en vriendinnetjes thuis, waar bijvoorbeeld meer spontane uitstapjes mogelijk zijn.
Ook is dit de leeftijd waarin je brus denkt de enige te zijn met zo’n broer of zus. Dit kan een gevoel van eenzaamheid geven.
Het is belangrijk om ook oog te hebben voor de kinderen tussen de 8 en 12 jaar.
Wist je dat brussen drie keer meer kans op problemen hebben op latere leeftijd dan een niet-brus?
Begeleiding van brussen, of dat nu individueel is of in groepsverband, is op deze leeftijd dan vooral preventief. Het is fijn om met iemand te kunnen praten die er open instaat en zonder oordeel luistert. Het is fijn om leeftijdsgenoten te spreken die de situatie herkennen. Fijn om je niet te hoeven schamen voor bepaalde gedachten.
Ouders zijn hoe dan ook het eerste aanspreekpunt voor hun kind. Het is heel fijn als je brus bij je komt en zijn gevoelens met je durft te delen. En mocht je als ouder merken dat je dat lastig vindt, neem dan contact op met Het Kindercoachhuis. Ik begeleid zowel kinderen als ook hun ouders.