Afgelopen week had ik een gesprek met iemand over onze twee oudste kinderen. Zij hebben een verstandelijke beperking en daarbij autisme. En deze periode met Sint Maarten, Sinterklaas en de Kerst die eraan komt, is voor hen een drukke, spannende en stressvolle periode. Dat vraagt veel van hen én van ons.
Ik kreeg de vraag waarom we dan niet gewoon helemaal eerlijk zouden zijn over Sinterklaas. Om op deze manier de spanning eraf te halen.
De vraag begrijp ik heel goed. En dat hebben we zeker overwogen. Maar…dan wordt er gekeken vanuit het oogpunt van het kind met de beperking. En dat gebeurt vaak.
Uiteraard wordt er gekeken naar het kind waar de grootste zorg voor nodig is. Alleen wordt er dan voorbijgegaan aan de behoeften van zijn broer of zus (de brus).
Dat wil ik niet.
Want zoals in elk gezin is het geven en nemen. Niet alles wordt aangepast aan waar zij behoefte aan hebben. Ten eerste omdat het leven zo niet in elkaar steekt; er zal altijd iets zijn waar je je minder prettig bij voelt of waar je spanning bij ervaart. Als je dat altijd uit de weg gaat, leer je niet ermee om te gaan. Dat geldt óók voor kinderen met een beperking.
Ten tweede zouden onze twee brussen zich dan altijd moeten aanpassen.
Brussen moeten zich vaak aanpassen en rekening houden met hun broer of zus met beperking. Bijvoorbeeld door niet alle dagen vriendjes mee naar huis te kunnen nemen, niet met het hele gezin naar de dierentuin of flexibel zijn als er iets toch niet door kan gaan terwijl je je er zo op verheugd had.
Wanneer je brus ouder is dan je kind met een beperking loop je hier met Sinterklaas niet zo snel tegenaan. Maar dat is anders wanneer je brus jonger is dan je zorgintensieve kind.
Bij ons zijn van de vier kinderen er nog 3 die vol gaan voor het feest van de goedheiligman: de twee oudsten en hun brus.
Wat voor ons werkt, hoeft niet bij jullie thuis te werken.
Samen met mijn man hebben we besloten dat we vanwege onze brus het verhaal nog even levend houden. En wanneer hij er aan toe is, vertellen we het hem én zijn grote broers.
En dat het zorgt voor meer spanning in huis, dat klopt. Maar met andere aanpassingen zoals een aftel-kalender, precies weten wat je krijgt en de cadeaus in cellofaan verpakt, redden zij zich ook.
Dit werkt bij ons. Voor jouw gezin kan het anders werken. Elke ouder kijkt naar de mogelijkheden binnen zijn gezin. Misschien kies jij er voor om het anders aan te pakken. En dat is ook goed.
Merk je nu dat je brus zich moet aanpassen en zich daar niet prettig bij voelt? Ga dan in gesprek met je kind. Vraag waar hij of zij behoefte aan heeft. Uit zichzelf zal een brus niet snel aan de bel trekken. Het is fijn als je als ouder hiervoor het initiatief neemt.