Zij gaf ons haar sokken en stak haar voet omhoog…
Vanuit onderzoek is gebleken dat brussen onder de 5 jaar zo goed als geen problemen ervaren omdat zij een broer of zus met een beperking hebben.
De jong volwassen brus loopt juist een veel grotere kans op problemen zoals een burn-out omdat hij een brus is.
Dit wil niet zeggen dat brussen op jonge leeftijd niet tegen moeilijkheden aanlopen!
Onze dochter is als derde na onze twee zorgintensieve kinderen geboren.
Wat we al heel snel merkten was dat zij zich veel sneller ontwikkelde รฉn dat het vanzelf ging.
Binnen vier jaar had zijn haar broers op alle vlakken ingehaald en ging zij naar een gewone school.
Wat je vaak ziet in gezinnen met meerdere kinderen is dat het jongere kind zich optrekt aan het oudere kind en dat veel van wat het oudere kind doet, wordt nagedaan.
Hier leren kinderen van.
Dat was voor onze dochter niet het geval, zij was in haar ontwikkeling al verder dan haar broers.
Hiermee wil ik trouwens niet zeggen dat je als oudste kind altijd een voorbeeld moet zijn voor de jongere kinderen! Juist niet!
Een voorbeeld:
Onze dochter zag dat de jongens bij pure blijdschap gingen fladderen met hun armen en daarbij op en neer gingen springen. Als zij blij was, deed zij dat ook. Dit hebben we even aangekeken en uiteindelijk met haar over gesproken dat dit iets is wat bij hun hoort en dat zij andere manieren heeft om haar blijdschap te tonen.
Nog een voorbeeld:
Haar twee grotere broers hebben lang hulp nodig gehad bij het vastmaken van hun schoenen, het inpakken van hun schooltas, het vegen van hun billen als ze naar de wc geweest waren en het aantrekken van hun jas of sokken. Wat zij zag was dat wij daar als ouders bij hielpen.
๐๐๐ ๐ด๐ฎ๐ณ ๐๐ถ๐ท ๐ผ๐ป๐ ๐ต๐ฎ๐ฎ๐ฟ ๐๐ผ๐ธ๐ธ๐ฒ๐ป ๐ฒ๐ป ๐๐๐ฎ๐ธ ๐ต๐ฎ๐ฎ๐ฟ ๐๐ผ๐ฒ๐ ๐ผ๐บ๐ต๐ผ๐ผ๐ดโฆ
Het lastige voor haar was dat wij wilden dan zij het zelf deed, zij kon het wel (en heus, we hielpen soms best wel ๐).
Vriendjes en vriendinnetjes waren hier sneller zelfstandig in dan zij.
We hebben haar, dus op jonge leeftijd, al regelmatig zien stoeien met gedrag dat zij zรกg bij haar broers terwijl zij daarnaast wรญst dat dit gedrag door leeftijdsgenoten anders getoond werd.
Onze dochter verwerkt dit dan vaak door te gaan huilen en onze jongste zoon werd juist heel opstandig.
๐๐ผ๐ฒ ๐ฏ๐ฟ๐๐๐๐ฒ๐ป ๐ต๐ฒ๐ ๐ผ๐ผ๐ธ ๐๐ถ๐๐ฒ๐ป: ๐๐ฒ๐ ๐๐ฟ๐ฎ๐ฎ๐ด๐ ๐๐ฒ๐ฒ๐น ๐๐ฎ๐ป ๐ต๐ฒ๐ป ๐ผ๐บ ๐ต๐ถ๐ฒ๐ฟ ๐ฒ๐ฒ๐ป ๐๐ฒ๐ด ๐ถ๐ป ๐๐ฒ ๐๐ถ๐ป๐ฑ๐ฒ๐ป.
Als ouders zijn wij er om onze brussen daarin te begeleiden รฉn voor hen het voorbeeld te zijn. Voor ons was het fijn dat we daar met de begeleiders van de jongens over konden praten: wat kunnen we van onze brussen verwachten en waar hebben ze onze hulp bij nodig?
Toen onze dochter wat ouder werd, maakten we het bespreekbaar. We praten bijvoorbeeld regelmatig met elkaar over waarin we van elkaar verschillen รฉn ook waarin we (bijna) niet in verschillen.
Dan doen hun oudste broers mee!
En de sokken? Dat is helemaal goedgekomen: iedereen doet ze nu bij zichzelf aan ๐.