‘Ik kan niet echt met hem praten, maar soms begrijp ik wel wat hij zegt…Als hij z’n fles ziet staan, dan zie ik dat hij grote ogen opzet en dan begrijp ik dat hij hem wil, maar er nét niet bij kan. Of als hij ergens heel lang is, zie ik dat hij het niet leuk vindt en zich verveelt, omdat hij dan gaat piepen.’
(Bas, 11 jaar)
Een kwaliteit van brussen is het signaleren van behoeften van anderen. Zelfs op zeer jonge leeftijd hebben ze al in de gaten wat hun broer of zus nodig heeft of wat papa en mama nodig hebben. Het maakt de brus zorgzaam.
Zorgzaam zijn wordt erg gewaardeerd bij mensen. Het is een mooi eigenschap.
Maar wat als je zorgzamer bent dan een ander?
Wat als je op latere leeftijd meer aan een ander denkt dan aan jezelf?
Wat als je zó zorgzaam bent voor anderen dat je er een burn-out van krijgt?
Dat klinkt misschien kort door de bocht maar wist je dat brussen 3x zoveel kans hebben op het krijgen van een burn-out dan niet-brussen?
Voorlichting is zo belangrijk. Ouders, leerkrachten en zorgprofessionals mogen bewust worden van wat een teveel aan zorgzaamheid op de lange termijn kan veroorzaken.
En nu pleit ik er niet voor dat je deze zorgzaamheid in de kiem moet smoren. Maar wel dat je hier bewust van bent en de brus helpt hier balans in te vinden.
Daarbij is het fijn voor de brus als hij of zij weet wat oké is en welke zorg bij papa en mama ligt.
Nu ben ik benieuwd: Hoe zorgzaam is jouw brus? En hoe gaan jullie daar thuis mee om?